مقام در موسیقی، پرده سرود را میگویند که در زبان فرانسه آن را مود میخوانند. دوازده مقام به شرح زیر است.
- راست
- شباب، صفاهان
- بوسیلک
- عشاق
- زیر بزرگ
- زیر کوچک
- حجاز، باخزر
- عراق
- زنگله، نهاوند
- حسینی
- رهاوی
- نوا
- در مرآة الخیال نام مقام های موسیقی به شرح زیر آمده است:
- راست
- عشاق
- بوسیلک
- نوا
- اصفهان بزرگ
- زیرافکن
- عراق
- زنگوله
- حسینی
- راهوی
- حجازی
- در نصاب الصبیان مقامهای موسیقی این گونه نام برده شده است.
عشاق و مراقد و حسینی است چو راست / در پرده بوسیلک، رهاوی و نواست / تا گشت رواج در صفاهان و عراق / زنگو و حجاز، کوچک اندر بر ماست
- در بعضی از منابع هم از پردههای دیگری مانند خراسان، دلنواز و ... نام برده شده است.
راستی بستان مقام دلنواز است این زمان / خوشنوایی در مقام دلنواز آغاز کن
مولوی در شعری در دیوان شمس از یازده پرده (بهجز نوا) نام میبرد:
ای چنگ پردههای سپاهانم آرزوست
|
|
وی نای ناله خوش سوزانم آرزوست
|
در پرده حجاز بگو خوش ترانهای
|
|
من هدهدم صفیر سلیمانم آرزوست
|
از پرده عراق به عشاق تحفه بر
|
|
چون راست و بوسلیک خوشالحانم آرزوست
|
آغاز کن حسینی زیرا که مایه گفت
|
|
کان زیر خرد و زیر بزرگانم آرزوست
|
در خواب کردهای ز رهاوی مرا کنون
|
|
بیدار کن به زنگلهام کانم آرزوست
|
این علم موسیقی بر من چو شهادتست
|
|
چون مومنم شهادت و ایمانم آرزوست
|
ای عشق عقل را تو پراکندهگوی کن
|
|
ای عشق نکتههای پریشانم آرزوست
|
ای باد خوش که از چمن عشق میرسی
|
|
بر من گذر که بوی گلستانم آرزوست
|
در نور یار صورت خوبان همینمود
|
|
دیدار یار و دیدن ایشانم آرزوست
|

نظرات شما عزیزان:
مریم 
ساعت11:27---5 مرداد 1391